Klasični egipatski stil plesa je jedan od orjentalnog (trbušnog) plesa koji obuhvata muzičke numere sa kompleksnom instrumentalnom podlogom i predstavlja jednu od najlepših muzika za orijentalni (trbušni) ples.
Jednostavnije klasične pesme za orijentalni (trbušni) plesa su uglavnom samo instrumentalne. Za njih je karakteristično da su početak i kraj iste ili slične muzičke teme, koje se najčešće prate vrlo dinamičnom kretnjom. U sredini pesme se nadovezuju, jedna na drugu, celine sa različitim ritmovima (saiidi, beledi, drum solo), i upravo od zahtevnosti tih delova ovakve pesme mogu biti teže ili lakše sadržine.
Takođe, ono što ovakve numere obeležava je i to da su ritmovi jasno razdvojeni i lako se razbrajaju, što ih čini pristupačnijim za izvođenje.
Klasičan egipatski stil je vrlo raznovrstan i pruža plesačima širinu i slobodu u interpretaciji i izražavanju emocija. Emocije su najbitnije jer prevazilaze okvire tehnike, koja se podrazumeva, i čine orijentalni (trbušni) ples individualnim. Emocije su te koje izmamljuju aplauz i plesač koji nije u stanju da ih izrazi ne ostavlja impresivan utisak i pored besprekorne tehnike.
Klasične pesme gde je glas izražajan i dominantan su komplikovane za izvođenje. Teško ih je osmisliti jer se ritmovi preklapaju i potrebno je preslušati ih više puta, kako bi izdvojili ono što je najupečatljivije za praćenje. Zahtevaju emotivno angažovanje jer im je tekst najčešće ljubavni i tužan. Nazivaju se tarab ili, popularno rečeno, teške klasike.
Izvor: Aruena
Ljubiteljka slušanja dobre muzike, fanatik pisane reči, zaljubljenica u klavir i harfu, poznavateljka pisanja nota u violinskom i bas ključu.