Milan Milojević, kompozitor, dirigent, pijanista obeležio je muzički život Beograda između dva svetska rata. Uz Petra Konjovića i Stevana Hristića pripada muzičkim stvaraocima koji su u savremenu srpsku muziku doneli savremena svetske trendove tog vremena i kompoziciono-tehničke kriterijume koji do tada nisu bili prisutni kod nas.

Milojević je rođen u Beogradu 1884. godine, a prva muzička znanja dobio je od Isidora Bajića. Školovao se u Srpskoj gimnaziji u Novom Sadu. Nakon položene mature upisao se na Filozofski fakultet u Beogradu, a uporedo je nastavio da se obrazuje u Srpskoj muzičkoj školi.

1907. godine nakon završetka muzičke škole, Milan Milojević odlaži u Minhen da studira kompoziciju, dirigovanje i klavir i uporedo prati predavanja iz muzičkih nauka.

1911. nakon završetka studija vraća se u Beograd, postaje predavač u Srpskoj muzičkoj školi, nastupa kao kamerni saradnik sa svojojm suprugom, koncertnom pevačicom Ivankom Milojević. Takođe, povremeno menja Stevana Mokranjca kao dirigent u Beogradskom pevačkom društvu.

Za vreme I svetskog rata, povlačeći se sa srpskom vojskom preko Albanije, Milojević je došao u Francusku. Tamo je komponovao mnoga svoja dela, ali je radio i na afirmisanju dela drugih srpskih kompozitora u Francuskoj.

Nakon završetka rata, vratio se da radi kao nastavnik. 1922 postaje i profesor na Filozofskom fakultetu na nastavnom predmetu istorije muzike. Tri godine kasnije doktorirao je muzikologiju na Karlovom univerzitetu u Pragu, sa temom disertacije Smetenin harmonski stil i time je postao prvi doktor muzikologije u Srbiji.

1925. osnovao je Colegium Musicum, Udruženje na negovanje kamerne muzike u kome okuplja ugledne profesore univerziteta i studente. Ovo udruženje je odigralo značajnu ulogu u muzičkom svetu međuratnog Beograda i za 15 godina koliko je postojalo izvedeno je preko 400 kompozicija. Na tim koncertima Milojević je bio organizator u dirigent, radio je i kao klavirski saradnik, a držao je i uvodna predavanja.

Kada se osnovala Muzička akademija u Beogradu, Milojević je postao redovni profesor na predmetu kompozicija i na toj poziciji je radio do kraja radnog veka.

Takođe, bavio se i muzičkom publicistikom pišuću, studije, eseje i članke. Objavljuje muzičke kritike u listu Politika i Srpskom književnom glasniku i time ostavio vredno svedočanstvo o muzičkoj sceni Beograda i Srbije između dva svetska rata.

1928 godine pokreće časopis Muzika, a za učenike nižih muzičkih škola piše udžbenike iz osnova muzičke teorije.

Na jugu Srbije i na teritoriji Makedonije, prikupio je značajnu muzičku i etnološku građu.

Muzičko stvaralaštvo Milana Milojevića

Što se tiče njegovog muzičkog stvaralaštva, ono se vremenom menjalo i išlo je u korak sa vremenom. Na početku je koristio elemente romantizma i srpskog folklora.

Kasnije, na studijama u Minhenu, na njega je uticao izvršio Štraus, dok je u Francuskoj komponovao dela sa elementima ekspresionizma. U Pragu se susreo sa delima čeških autora, a u njegovim delima je tada dominantan bio uticaj impresionizma.

Sveobuhvatno gledano, u Milojevićevim delima preovladavaju poznoromantičarski i impresionistički elementi sa primesama folklora.

Ovaj fenomenalni muzički stvaralac imao je veći afinitet prema kompozicijama manjeg formata posebno za vokalnu i klavirsku muziku. Vokalna dela bila su prožeta srpskom, francuskom, nemačkom i japanskom poezijom.

Najpoznatija dela:

Solo pesme i simfonijski dela

• Pred veličanstvom prirode, deset solo pesama za glas i klavir (1908–1920)
• Pesme na stihove francuskih pesnika za glas i klavir: La lettre, Berceuse triste, Prière, Hymne au soleil, L’heure exquise, La chanson du vent du mer (Pismo,
• Tužna uspavanka, Molitva, Himna suncu, Zanosni čas, Pesma vetra s mora, 1917)
• Tri pesme za visoki glas i klavir, op. 67 (1924–1942)
• Gozba na livadi, ciklus za glas i orkestar (1939)

Klavirska i kamerna muzika

• Četiri komada za klavir, op. 23 (1917)
• Ritmičke grimase, za klavir, op. 47 (1935)
• Kameje, za klavir, op. 51 (1937–1942)
• Melodije i ritmovi sa domaka Šare, Drima i Vardara, za klavir (1942)
• Kosovska svita, za klavir (1942)
• Melodije i ritmovi sa Balkana, za klavir, op. 69 (1942)
• Povardarska svita, za klavir (1942)
• Motivi sa sela, za klavir (1942)
• Sonata za violinu i klavir u h-molu, op. 36 (1924)

Horske i crkvene kompozicije

• Dugo se polje zeleni, mešoviti hor, op. 1. br. 1 (1909)
• Slutnja, mešoviti hor, op. 1. br. 2 (1912)
• Pir iluzija, op. 35 (1924)
• Muha i komarac, mešoviti hor, op. 40 (1930)
• Kratko opelo u b-molu, za muški hor (1920)
• Vidovdanska pričest za dva hora (1929)

Scenska dela:

• Sobareva metla, opera-balet (1923)

Orkestarska dela

• Smrt majke Jugovića, simfonijska poema (1921)
• Intima, svita za gudački orkestar, op. 56 (1939)

Izrazito naklonjen kamernom muziciranju on tokom čitavog živora komponuje dela kamernog žanra. Dva gudačka kvrarteta, prvi iz 1905. i drugi iz 1906. predstavljaju prva ovakva dela u srpskoj muzici.

Važno je pomenuti da je pored opsežnih naučnih disertacija, studija i drugih publikacija, 1933. godina objavljen prvi veći naučni pisani doprinos o proučavanju srpske muzike, koji se ogleda u delu “Muzika i pravoslavna crkva”. Time je usmerio učenje o srpskoj pravoslavnoj muzici u pravcu komparativnih studija.

Takođe, svojim znanjim iz oblasti etnomuzikoligije dao je doprinos izučavanju i svedočanstu pesama sa teritorije Makedonije i Kosova.

Milan Milojević je umro u Beogradu 1946. godine.